آسایش از دیگر پیامد های قناعت است
که در کلام علوی به آن اشاره شده است :
وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ الْکَفَافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ
و هر کس بر آن چه به او روزى شده، بسنده کند،
به آسایش رسیده و در میان آرامش فرود آمده است.
نهج البلاغه , حکمت371
